Кніга выслоўяў Саламонавых, разьдзел 16

Чалавеку належаць намеры сэрца, а адказ языка ад Госпада.

Усе шляхі чалавека чыстыя ў ягоных вачах, а Гасподзь выпрабоўвае душы.

Даручы Госпаду дзеі твае, і намеры твае зьдзейсьняцца.

Усё зрабіў Гасподзь дзеля Сябе; і нават бязбожнага на дзень гневу.

Агіднае Госпаду сэрца пыхліўца; можна паручыцца, што ён не застанецца без пакараньня.

Міласэрнасьцю і праўдаю ачышчаецца грэх, і страх Гасподні адводзіць ад ліха.

Калі Госпаду падабаюцца шляхі чалавека, Ён і ворагаў яго прымірае зь ім.

Лепш нямногае з праўдаю, чым вялікія прыбыткі з крыўдаю.

Сэрца чалавека абдумвае свой шлях, а Гасподзь кіруе шэсьцем ягоным.

У вуснах у цара - слова натхнёнае; вусны яго не павінны грашыць на судзе.

Правільныя вагі і вагавыя шалі - ад Госпада; ад Яго ж усе гіры ў торбе.

Агідная царам - дзея беззаконная, бо праўдай мацуецца трон.

Прыемныя цару вусны праўдзівыя, а таго, хто гаворыць праўду, ён любіць.

Царскі гнеў - весьнік сьмерці; а мудры чалавек умілажальвае яго.

У ясным позірку цара - жыцьцё, і ўпадабаньне ягонае - як воблака з позьнім дажджом.

Здабыць мудрасьць намнога лепш за золата, і здабыць розум лепш за чыстае срэбра.

Шлях у праведных - унікаць зла; той ратуе душу сваю, хто зважае на шлях свой.

Пагібелі папярэднічае гонар, і падзеньню - пыха.

Лепей упакорвацца духам з лагоднымі, чым дзяліць здабычу з гардзеямі.

Хто вядзе справу разумна, той знойдзе дабро, а хто спадзяецца на Госпада, той шчасны.

Мудры сэрцам разумным назавецца, і салодкая мова дадасьць да навукі.

Розум таму, хто мае яго, - крыніца жыцьця, а вучонасьць дурных - дурнота.

Сэрца мудрага язык ягоны ўмудрае і памнажае веды ў вуснах ягоных.

Прыемная мова - сотавы мёд, салодкая душы і гойная касьцям.

Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі, але канец іх - да сьмерці.

Працаўнік працуе на сябе, бо панукае яго рот ягоны.

Чалавек падступны намышляе благое, і на вуснах у яго нібы агонь палючы.

Чалавек хітры сее разлад, а нагаворшчык разлучае сяброў.

Чалавек зь нядобрымі намерамі разбэшчвае блізкага свайго і вядзе яго на дарогу благую;

прыплюшчвае вочы, каб прыдумаць падступства; закусваючы губы сабе, чыніць зладзейства.

Вянок славы - сівізна на дарозе праўды.

Доўгацярплівы лепшы за адважнага, і той, хто валодае сабою, лепшы за заваёўніка горада.

На падлогу кідаюць жэрабя, але ўвесь вырак ягоны - ад Госпада.