Пасланьне да Галятаў, разьдзел 6

Браты! калі і дапусьціць чалавек якую пагрэшнасьць, вы, духоўныя, папраўляйце такога ў духу лагоды, зважаючы кожны на сябе, каб ня дацца спакусе.

Насеце цяжары адно аднаго, і такім чынам выканаеце закон Хрыстовы.

Бо хто лічыць, што ён нешта такое, калі ён нішто, той ашуквае самога сябе.

Кожны няхай правярае сваю дзею, і тады мецьме пахвалу толькі ў сабе, а ня ў іншым,

бо кожны панясе свой цяжар.

Той, каго настаўляюць словам, дзяліся ўсякім дабром з тым, хто настаўляе.

Ня крывеце душою: Бог паганьбёны ня бывае. Што пасее чалавек, тое і сажне:

хто сее ў плоць сваю, ад плоці пажне прахласьць; а хто сее ў Дух, ад Духа пажне жыцьцё вечнае.

Робячы дабро, ня струджваймася: бо ў свой час пажнём, калі не аслабнем.

Дык вось, пакуль ёсьць час, будзем рабіць дабро ўсім, а найбольш сваім аднаверцам.

Бачыце, як многа напісаў я вам сваёю рукою.

Тыя, што хочуць хваліцца паводле цела, змушаюць вас абразацца толькі дзеля таго, каб унікнуць ганеньняў за крыж Хрыстовы,

бо і самі абрэзаныя ня трымаюцца закона, але хочуць, каб вы абразаліся, каб пахваліцца ў вашай плоці;

а я не хачу хваліцца, хіба толькі крыжам Госпада нашага Ісуса Хрыста, Якім для мяне сьвет укрыжаваны, а я для сьвету.

Бо ў Хрысьце Ісусе ня мае сілы ні абразаньне, ні неабразаньне, а новае стварэньне.

Тым, якія чыняць у згодзе з гэтым правілам, мір ім і міласьць, і Ізраілю Божаму.

У астатнім, хай ніхто не стурбуе мяне, бо я нашу раны Ісусавыя на целе маім.

Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым, браты. Амін.