Book of Job, глава 21

Eyüp

Eyüp şöyle yanıtladı: “Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun. Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin. “Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım? Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun. Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor. Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor? Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde. Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı'nın sopası onlara dokunmuyor. Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz. Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır. Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler. Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler. Tanrı'ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz. Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O'na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O'na dua etsek?’ Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun. “Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi? Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular? ‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu. Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten'in gazabını içsinler. Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler? “En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı'ya Kim akıl öğretebilir? Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız. Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu. Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır. Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar. “Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum. ‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’ Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı? Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir. Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir? Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur. Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır. “Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”