Другое пасланьне да Карынфянаў, разьдзел 6

А мы, як памочнікі ў працы, просім вас, каб мілата Божая ня марна была прынята вамі.

Бо сказана: «у часіну спрыяльную пачуў Я цябе, і ў дзень выратаваньня дапамог табе». Вось цяпер часіна спрыяльная, вось, цяпер дзень выратаваньня.

Мы нікому ні ў чым не даём спатыкацца, каб не выстаўляць на глум служэньне,

а ва ўсім выяўляем сябе, як слуг Божых, у вялікай цярплівасьці, у бедах, у гаротах, ва ўцісках,

пад ударамі, у вязьніцах, у выгнаньнях, на працы, у чуваньнях, у пастах,

у чысьціні, у добрай разумнасьці, у вялікадушнасьці, у даброці, у Духу Сьвятым, у шчырай любові,

у слове ісьціны, у моцы Божай, са зброяю праўды ў правай і ў левай руцэ,

у славе і няславе, пры ганьбе і хвале: нас лічаць ашуканцамі, але мы верныя;

мы невядомыя, але нас пазнаюць; нас лічаць нябожчыкамі, але вось, мы жывыя; мы караныя, але мы не паміраем;

нас засмучаюць, а мы заўсёды радуемся; мы гаротнікі, але многіх багацім; мы нічога ня маем, але ўсім валодаем.

Вусны нашыя адкрытыя вам, Карынфяне, сэрца нашае расшырана.

Вам ня цесна ў нас; а ў сэрцах вашых цесна.

Такою ж роўнаю мераю - кажу вам, як дзецям, - зрабеце і вашае сэрца шырокім!

Ня ўгінайцеся пад чужое ярмо зь нявернымі. Бо што супольнага ў праведнасьці зь беззаконьнем? што супольнага ў сьвятла зь цемраю?

Якая згода паміж Хрыстом і Вэліярам? Альбо якая саўдзельнасьць у верніка зь няверным?

Якая агульнасьць храма Божага зь ідаламі? Бо вы храм Бога Жывога, як сказаў Бог: «усялюся ў іх і буду хадзіць у іх; і буду іхнім Богам, і яны будуць Маім народам».

І таму выйдзіце зь іхнага асяродзьдзя і аддзялецеся, - кажа Гасподзь, - і не дакранайцеся да нячыстага, і Я прыму вас

і буду вам за Айца, і вы будзеце Маімі сынамі і дочкамі, кажа Гасподзь Усеўладны».